Πρόταση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Στρατιωτικών για τη Συνταγματική Αναθεώρηση



ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Με δεδομένη την πρόθεση της Κυβέρνησης για αναθεώρηση του Συντάγματος και τη σύσταση της Επιτροπής Διαλόγου για τη σχετική διαβούλευση, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Στρατιωτικών συγκρότησε Ομάδα Εργασίας, προκειμένου να μελετήσει το θέμα και να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για την αναβάθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων και των στρατιωτικών γενικά, αλλά και για τα διαχρονικά χαρακτηριστικά και αξίες των Ελλήνων. Η Ομάδα Εργασίας, υπό τον συντονισμό του Ταξχου (εα) Νικολόπουλου Βασιλείου, πλαισιώθηκε από τους Ταξχο (εα) Χατζηκωνσταντίνου Γεώργιο, Αντγο (εα) Καρακώστα Αθανάσιο, Αντγο (εα) Χαντζή Δημήτριο, Υπτγο (εα) Ζαρκάδα Νικόλαο, Υπτγο (εα) Μαυρουδή Ελευθέριο, Υπτγο (εα) Ζιώγα Δημήτριο, Υπτγο (εα) Μπεχράκη Αναστάσιο, Σχη (εα) Γαβαθά Θεόδωρο, Σχη (εα) Παρίση Δημήτριο, Σχη (εα) Αγγέλου Ιωάννη, οικονομολόγο Πατινιώτη Ιωάννη και δικηγόρο Μαλισάγκο Αναστάσιο. Το έργο της Ομάδος Εργασίας συνέδραμε ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Δημητρόπουλος Ανδρέας.
Κατ’ αρχάς, θεωρούμε επιτακτική την ανάγκη να εξετασθεί με ιδιαίτερη προσοχή από τους αρμοδίους, που θα αποφασίσουν τη Συνταγματική αναθεώρηση, η καταλληλότητα του χρόνου και οι συνθήκες που επικρατούν στη Χώρα μας, σήμερα αλλά και τα αμέσως επόμενα χρόνια. Εφόσον αποφασισθεί τελικά η αναθεώρηση, η Ομοσπονδία καταθέτει τις απόψεις και προτάσεις της, όπως ακολουθούν.
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ
Η μεθοδολογία εργασίας της Ομάδος Εργασίας περιέλαβε τη μελέτη:
α.        Του ισχύοντος Συντάγματος της χώρας, για τον προσδιορισμό των άρθρων ή διατάξεων που αφορούν άμεσα ή έμμεσα στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και στους στρατιωτικούς γενικά, άρθρων ή διατάξεων που σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά του Ελληνικού Έθνους και τις διαχρονικές αρχές και αξίες των Ελλήνων και άλλων διατάξεων.
β.        Προηγούμενων Συνταγμάτων της χώρας, με σκοπό την σύγκρισή τους με άρθρα ή διατάξεις του ισχύοντος Συντάγματος, για την εξαγωγή συμπερασμάτων και της απαραίτητης επιχειρηματολογίας των προτάσεων της Ομάδος Εργασίας. Για το σκοπό αυτό επελέγησαν τα Συντάγματα των ετών 1844, 1864, 1911, 1927, 1952, 1975, 1986 και 2001.
γ.         Συνταγμάτων ξένων χωρών, με σκοπό τον προσδιορισμό εκείνων των σημείων, τα οποία σχετίζονται με τα ευρήματα/διαπιστώσεις από την μελέτη του ισχύοντος και των προηγούμενων Ελληνικών Συνταγμάτων και την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για την ενίσχυση της επιχειρηματολογίας υποστήριξης των προτάσεων της Ομάδος Εργασίας. Για τον σκοπό αυτό επελέγησαν τα συντάγματα δέκα (10) αντιπροσωπευτικών χωρών, δηλαδή της Ιταλίας, Γερμανίας, Γαλλίας, Ισπανίας, Τουρκίας, Πορτογαλίας, Βουλγαρίας, Ισραήλ, Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και Καναδά.
δ.        Αριθμό προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σχετικών εργασιών, αλλά και σχετική βιβλιογραφία.
Επιπρόσθετα, η Ομοσπονδία απέστειλε επιστολή σε μέλη της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης του Ελληνισμού ανά τον κόσμο και ζήτησε την άποψή τους σε συγκεκριμένα ερωτήματα.
ΤΕΛΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
Οι κατευθύνσεις στις οποίες εστιάσθηκε η έρευνα και η μελέτη της Ομοσπονδίας και προσδιορίσθηκαν οι σχετικές προτάσεις, είναι οι εξής:
α.        Συνταγματική αναβάθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων
β.        Εθνική Άμυνα
γ.         Ταυτότητα Ελληνικού κράτους-Αξίες Ελληνικού Έθνους
δ.        Δομή και οργάνωση διατάξεων του Συντάγματος
Περιγραφικά, το σκεπτικό της ΠΟΣ για τη σύνταξη του Πίνακα Προτάσεων για κάθε μία από τις παραπάνω κατευθύνσεις είναι το ακόλουθο:
Κατεύθυνση 1η: Συνταγματική αναβάθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων
Η συνταγματική αναβάθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων και των στρατιωτικών αποτελεί μια πράξη αφενός απαραίτητη για την πληρότητα του Συντάγματος, αφετέρου μια πράξη οφειλόμενη από την Πολιτεία προς τις Ένοπλες Δυνάμεις και το προσωπικό τους.
Με τις παρακάτω προτάσεις, εισάγονται νέες διατάξεις, οι οποίες προσδιορίζουν τις Ένοπλες Δυνάμεις στο Σύνταγμα ως φορέα της εκτελεστικής λειτουργίας του κράτους, οριοθετούν την αποστολή αυτών, ως συναπτόμενη άμεσα με την κρατική υπόσταση (αποφάσεις 2192-2194/2014 Ολομέλειας του ΣτΕ) και προβλέπουν αντιμετώπιση του προσωπικού τους, ανάλογης με το λειτούργημα που υπηρετούν (Εισαγωγή στο Άρθρο 45).
Η έρευνα κατέδειξε ότι στο ισχύον Σύνταγμα δεν υφίστανται σχετικές διατάξεις, οι οποίες ν’ αναφέρονται άμεσα και αποκλειστικά στις Ένοπλες Δυνάμεις, πέραν του άρθρου 45, το οποίο σημειωτέο αναφέρεται στις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας και όχι στον προσδιορισμό των Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ οι λοιπές διατάξεις του Συντάγματος, οι οποίες αφορούν στους στρατιωτικούς, αναφέρονται κυρίως στους περιορισμούς των ατομικών τους δικαιωμάτων. Είναι χαρακτηριστικό δε το γεγονός ότι ο συνταγματικός νομοθέτης δεν χρησιμοποίησε καν την έκφραση «νόμος ορίζει», για να επιτρέψει τον προσδιορισμό των Ενόπλων Δυνάμεων από τον κοινό νομοθέτη, έκφραση, η οποία συναντάται σε περισσότερες από εκατό άλλες περιπτώσεις στο ισχύον Σύνταγμα. Πρέπει όμως, για την ιστορική ακρίβεια, ν’ αναφερθεί ότι σχεδόν όλα τα Συντάγματα από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους και μετά δεν αναφέρονται στις Ένοπλες Δυνάμεις, όπως θα όφειλαν ν’ αναφερθούν.
Σε αντίθεση, το ισχύον Σύνταγμα εμπεριέχει διατάξεις για να προσδιορίσει τα ισχύοντα στους δημοσίους υπαλλήλους (Άρθρα 103 και 104) και στους ανώτατους εκπαιδευτικούς (Άρθρο 16). Επιπρόσθετα αναφέρεται λεπτομερώς στους δικαστικούς λειτουργούς και υπαλλήλους και είναι αξιοσημείωτο ότι συμπεριλαμβάνει διατάξεις ακόμα και για τους υπαλλήλους της γραμματείας όλων των δικαστηρίων και των εισαγγελιών (Άρθρα 87 έως 92).
Η άποψη, ότι τα στελέχη και το προσωπικό εν γένει των Ενόπλων Δυνάμεων προσδιορίζονται από τα σχετικά άρθρα για τους δημοσίους υπαλλήλους (Άρθρα 103 και 104), δεν ευσταθεί κατά την άποψη της Ομοσπονδίας, για τον απλούστατο λόγο, ότι το ίδιο το Σύνταγμα διαχωρίζει τους στρατιωτικούς από τους δημοσίους υπαλλήλους, όπως φαίνεται στα άρθρα 22 παρ. 3, 23 παρ. 2 και 29 παρ. 3.
Είναι λογικά αναμενόμενο ότι ο Καταστατικός Χάρτης της χώρας θα πρέπει να είναι κατά το δυνατόν πλήρης. Το ισχύον όμως Σύνταγμα δεν είναι πλήρες, γιατί δεν προσδιορίζει εκείνη την κοινωνική ομάδα, η οποία συνδέεται με την κρατική υπόσταση, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι αποφάσεις 2192-2196/2014 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Επιβάλλεται να επισημανθεί ότι ο μη προσδιορισμός των Ενόπλων Δυνάμεων στο ισχύον Σύνταγμα, αφενός δημιουργεί ακόμα και σήμερα σύγχυση και αφετέρου προβλημάτισε ή και στέρησε, κατά την εκτίμησή μας και την ενδεχόμενη καλή διάθεση του κοινού νομοθέτη, να νομοθετήσει ορθά για τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Τέλος, όλα σχεδόν τα Συντάγματα των δέκα αντιπροσωπευτικών χωρών[1], τα οποία μελέτησε η Ομάδα Εργασίας αναφέρονται ευθέως και άμεσα στις Ένοπλες Δυνάμεις, με τις απαιτούμενες λεπτομέρειες.
Κατεύθυνση 2η: Εθνική Άμυνα
Στην κατεύθυνση αυτή προτείνεται η εισαγωγή στο Σύνταγμα του υπερκομματικού Ανωτάτου Συμβουλίου Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας, το οποίο θα προσδιορίζει την εθνική στρατηγική της χώρας για την εθνική άμυνα και την ασφάλεια της χώρας. Στο Συμβούλιο αυτό θα προεδρεύει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (Εισαγωγή στο άρθρο 45). Ο υπερκομματικός χαρακτήρας του οργάνου προϋποθέτει βέβαια την ενίσχυση του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Είναι γεγονός ότι, σύμφωνα με την άποψη συνταγματολόγων και ακαδημαϊκών, η χώρα μας στερείται καταγεγραμμένης Εθνικής Στρατηγικής. Τ΄ αποτελέσματα αυτής της απουσίας της Εθνικής Στρατηγικής, θεωρούμε ότι ήταν καταστροφικά για το κράτος και το Έθνος σ΄ όλη του την πορεία μέχρι σήμερα. Και, εάν για τους λοιπούς τομείς του κράτους η Εθνική Στρατηγική είναι απαραίτητη, για την εθνική άμυνα όμως της χώρας η Εθνική Στρατηγική επιβάλλεται, να είναι απόλυτα καθορισμένη και από το ανάλογο όργανο.
Επισημαίνεται ότι από τα δέκα μελετηθέντα συντάγματα άλλων χωρών, έξη από αυτά (Ιταλία, Γαλλία και Πορτογαλία, Τουρκία, Βουλγαρία και Γερμανία) περιλαμβάνουν διατάξεις που προβλέπουν είτε Συμβούλιο Άμυνας, είτε Συμβούλιο Ασφαλείας.
Επιπρόσθετα, στην κατεύθυνση αυτή προτείνεται ως υπεύθυνος για την εθνική άμυνα της χώρας η κυβέρνηση (Εισαγωγή στο Άρθρο 45, εναλλακτικά στο Άρθρο 82).
Η Ομοσπονδία πιστεύει ότι ο Θεμελιώδης Νόμος του κράτους οφείλει να ορίζει σαφώς τον υπεύθυνο για την Εθνική άμυνα της χώρας, για την αποφυγή συγχύσεων, αλλά και για την αμεσότητα εκδήλωσης ενεργειών, όταν απαιτηθεί. Το ισχύον Σύνταγμα δεν αναφέρει πουθενά ποιος ευθύνεται για την Εθνική άμυνα της χώρας.
Από την μελέτη των συνταγμάτων των ξένων χωρών προκύπτει ότι ένα από αυτά (Γαλλίας) περιλαμβάνει διατάξεις που καθορίζουν με άμεσο τρόπο υπεύθυνο για την εθνική άμυνα, ενώ πέντε από αυτά (Ισπανίας, Τουρκίας, Πορτογαλίας, Ισραήλ και ΗΠΑ) ορίζουν υπεύθυνο με έμμεσο τρόπο.
Κατεύθυνση 3η: Ταυτότητα Ελληνικού κράτους-Αξίες Ελληνικού Έθνους
Στο Θεμελιώδη Νόμο της χώρας δεν αναφέρεται ποια είναι η γλώσσα της, σε αντίθεση με αρκετά συντάγματα άλλων χωρών. Εκτιμάται ότι επιβάλλεται η εισαγωγή στο Σύνταγμα διάταξης για τη γλώσσα του Ελληνικού Κράτους και την προστασία της (Εισαγωγή στο Άρθρο 2). Η εισαγωγή μιας τέτοιας διάταξης θα δώσει το έναυσμα στον κοινό νομοθέτη να νομοθετήσει μέτρα για την προστασία και τη διάδοσή της. Στη συνταγματική ιστορία της χώρας ελάχιστες είναι δυστυχώς οι περιπτώσεις που το σύνταγμα προσδιόρισε την ελληνική γλώσσα και την προστασία της.
Εκτιμάται ότι η μη ύπαρξη στο Σύνταγμα σχετικής διάταξης για την γλώσσα και την προστασία της, είχε ως αποτέλεσμα να κατακλυσθεί η γλώσσα μας από την επιρροή κυρίως της Αγγλικής, γεγονός που είναι έντονα ορατό σήμερα. Θα αρκούσε να αναφερθούν οι μόνο ξενόγλωσσοι τίτλοι των πάσης φύσεως εμπορικών καταστημάτων, ακόμα και στις πλέον απομακρυσμένες πόλεις και χωριά της χώρας μας, για να γίνει κατανοητή η σχετική έλλειψη. Ομοίως, η κατά κόρον χρήση της Αγγλικής στο γραπτό και προφορικό λόγο, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και στον περιοδικό τύπο. Χαρακτηριστικό είναι το φαινόμενο της αποκλειστικής χρήσης της Αγγλικής σε τίτλους εκπομπών της δημόσιας τηλεόρασης. Είναι ίσως αυτονόητη η ύπαρξη ξενόγλωσσων τίτλων, αφού όμως πρώτα έχουν αναγραφεί οι Ελληνικοί.
Είναι πεποίθηση της Ομοσπονδίας ότι η εισαγωγή σχετικής διάταξης για την γλώσσα μας και την προστασία της, αποτελεί υποχρέωση των Ελλήνων προς την Ιστορία τους. Πιστεύουμε δε ότι οι όποιες επιφυλάξεις, που δεν επέτρεψαν στο παρελθόν το συνταγματικό νομοθέτη να συμπεριλάβει στο Σύνταγμα της χώρας την επίσημη γλώσσα, θα πρέπει να αρθούν, μπροστά στον πραγματικό κίνδυνο αλλοίωσης και ενδεχόμενης εξαφάνισης της Ελληνικής γλώσσας.
Τέλος, από τις δέκα χώρες, τα συντάγματα των οποίων μελέτησε η Ομάδα Εργασίας, έξη περιλαμβάνουν σχετική διάταξη για την γλώσσα (Γαλλία, Ισπανία, Τουρκία, Πορτογαλία, Καναδάς και Βουλγαρία).
Επιπρόσθετα, από το ισχύον Σύνταγμα απουσιάζει κάθε αναφορά περί της Σημαίας του Ελληνικού Κράτους. Πιστεύουμε ότι επιβάλλεται η εισαγωγή στο Σύνταγμα διατάξεως για την σημαία, η οποία, λαμβανομένων υπόψη των όσων διαδραματίζονται τελευταία και αφορούν στην απρεπή, κατά την επιεικέστερη έκφραση, συμπεριφορά ορισμένων προς αυτήν (καταστροφή, πυρπόληση, διακωμώδηση κλπ), θα πρέπει να περιλαμβάνει και στοιχεία προστασίας της (Εισαγωγή στο Άρθρο 2).
Επτά από τα συντάγματα των δέκα χωρών που μελετήθηκαν (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Τουρκία, Πορτογαλία και Βουλγαρία) περιλαμβάνουν διατάξεις για την σημαία.
Τέλος, στην κατεύθυνση αυτή προτείνεται η συμπλήρωση της σχετικής διάταξης για την δημογραφική πολιτική, ούτως ώστε αυτή να αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση του ελληνικού κράτους (Εισαγωγή στο άρθρο 21).
Η μελέτη του συγκεκριμένου άρθρου 21, σε συνάρτηση με το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, το οποίο με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην συρρίκνωση και στην εξαφάνιση τελικά των Ελλήνων από την Ελληνική Επικράτεια και μάλιστα όχι σε μεγάλο χρονικό διάστημα, καταδεικνύει την αδήριτη ανάγκη τουλάχιστον να συμπληρωθεί η υφιστάμενη διάταξη του άρθρου για την δημογραφική πολιτική με εκείνη τη διατύπωση, η οποία θα «αναγκάσει» τον κοινό νομοθέτη να νομοθετήσει για την αναστροφή της κατάστασης.
Κατεύθυνση 4η: Δομή και οργάνωση διατάξεων του Συντάγματος
Η τέταρτη Κατεύθυνση περιλαμβάνει προτάσεις, οι οποίες παρατίθενται ως Γενικές Παρατηρήσεις επί της δομής κυρίως του Συντάγματος, αλλά και του περιεχομένου αυτού και για τον λόγο αυτό δεν έχουν συγκεκριμένη και ακριβή διατύπωση. Οι προτάσεις αυτές αποτελούν αποτέλεσμα κυρίως της μελέτης των συνταγμάτων των ξένων χωρών, δεν περιλαμβάνονται στον σχετικό Πίνακα Προτάσεων που ακολουθεί και αφορούν στις εξής ενότητες:
α.        Αρμοδιότητες Πρωθυπουργού
Σε μια Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, στην οποία ο Πρωθυπουργός είναι σχεδόν ο απόλυτος άρχων, εκτιμάται ότι θα έπρεπε να υφίσταται στο Σύνταγμα ιδιαίτερο άρθρο τουλάχιστον, στο οποίο να εμπεριέχονται συγκεντρωτικά οι αρμοδιότητες/ευθύνες του Πρωθυπουργού. Αντ’ αυτού, στο Τρίτο Μέρος του ισχύοντος Συντάγματος (Οργάνωση και λειτουργίες της Πολιτείας), Τμήμα Δ’ (Κυβέρνηση), Κεφάλαιο Πρώτο (Συγκρότηση και αποστολή της Κυβέρνησης) περιλαμβάνονται τα άρθρα 81, 82 και 83, τα οποία όμως δεν προσδιορίζουν σαφώς τις αρμοδιότητες, τα καθήκοντα και τα αφορώντα γενικά τον Πρωθυπουργό.
β.        Τιτλοφόρηση των άρθρων του Συντάγματος
Η τιτλοφόρηση όλων των άρθρων, όπως συμβαίνει σε ξένα Συντάγματα (Γερμανικό, Τουρκικό και Πορτογαλικό), εκτιμάται ότι θα συνέβαλε στην ευχερέστερη κατανόηση, μελέτη των διατάξεων του Συντάγματος και στην αποφυγή σύγχυσης των διατάξεων των άρθρων. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα άρθρων του Συντάγματος, τα οποία συμπεριλαμβάνουν διατάξεις, οι οποίες δεν συνάδουν με το κύριο θέμα του άρθρου. Για παράδειγμα αναφέρεται το άρθρο 21, το οποίο κανονίζει γενικά τα της οικογένειας και της προστασίας της, εντός του οποίου υφίσταται η παράγραφος 3 «To Kράτoς μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων», η παράγραφος 4, «H απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενα ειδικής φροντίδας του Kράτoυς» και η παράγραφος 6, «Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας.». Οι διατάξει αυτές θα έπρεπε ή να αποτελέσουν ιδιαίτερα άρθρο, όπως η παρ. 6 για ΑμΕΑ ή να ενσωματωθούν σε ήδη υφιστάμενα άρθρα, ήτοι η παρ. 3 για Υγεία στη παράγραφο 5 του άρθρου 5 και η παρ. 4 για Κατοικία στο άρθρο 9. Τέλος, εάν υιοθετηθεί η τιτλοφόρηση όλων των άρθρων, εκτιμάται ότι ο νομοθέτης θα εκπλαγεί από την πληθώρα των άρθρων που θα προκύψουν.
γ.        Ερμηνευτικές δηλώσεις άρθρων
Στο ισχύον Σύνταγμα υφίστανται δώδεκα «ερμηνευτικές δηλώσεις». Υπάρχει αναγκαιότητα να υφίστανται στο Σύνταγμα, κατ’ αυτόν τον τρόπο; Εκτιμάται ότι θα μπορούσαν κάλλιστα να ενταχθούν στα οικεία άρθρα που αναφέρονται, με διαφορετική ίσως φρασεολογία.
δ.        Πρόλογος/Εισαγωγή Συντάγματος
Σχεδόν σε όλα τα ξένα Συντάγματα που μελέτησε η Ομάδα Εργασίας υφίσταται, στο προ των άρθρων μέρος, ως αναπόσπαστο τμήμα του Συντάγματος, η Εισαγωγή ή Πρόλογος αυτού (Preamble), όπου ορίζεται η οντότητα του Συντάγματος, με αναφορές στο Έθνος και ενδεχομένως στην Ιστορία του. Στο ΦΕΚ 120/27 Ιουνίου 2008, που αποτελεί την επίσημη έκδοση του Συντάγματος δεν υφίσταται τίποτε. Στην χρηστική έκδοση του Συντάγματος, από την Βουλή των Ελλήνων, υφίσταται Πρόλογος του τότε Προέδρου της Βουλής Φίλιππου Πετσάλνικου και Εισαγωγή. Και τα δύο κείμενα θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως ιστορικές καταγραφές του Συντάγματος από το 1975 και μετά, παρά ως αυτό που αναφέρεται στην αρχή της παραγράφου, αν και ο Πρόλογος του Προέδρου της Βουλής έχει κάποια στοιχεία που χαρακτηρίζουν την οντότητα του Συντάγματος. Αν κάποιος τρίτος μελετούσε το ισχύον Σύνταγμα θα αποκόμιζε την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα νεότευκτο Κράτος μάλλον, παρά για μία χώρα με τα χαρακτηριστικά και την ιστορία της Ελλάδος. Η εισαγωγή στο Σύνταγμα εκτιμάται ότι οφείλει να αναφέρεται στην Ιστορία της και στο Έθνος των Ελλήνων. Η ακριβής διατύπωση μένει να καθορισθεί από τους επαΐοντες.
ε.         Λεπτομέρειες Άρθρων
Αναφορικά με την έκταση και τις λεπτομέρειες που περιλαμβάνονται σε πολλά άρθρα του Συντάγματος, η εκτίμηση της Ομάδος Εργασίας είναι ότι, πολλές από τις λεπτομέρειες αυτές θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν διατάξεις νομοθετημάτων, ώστε να αποσυμφορηθεί το Σύνταγμα και να καταστεί πιο εύχρηστο.
στ.      Τυπική πληρότητα άρθρων
Η Ομοσπονδία, με κάθε σχετική επιφύλαξη, προβληματίζεται πώς μπορεί να εξηγηθεί από λογικής, συντακτικής, εννοιολογικής και νομικής πλευράς η περίπτωση κατά την οποία ενώ με το άρθρο 4 «1. Oι Έλληνες είναι ίσoι ενώπιoν τoυ νόμου και 2. Oι Έλληνες και oι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις», με διαφορετικό άρθρο ή άρθρα του Συντάγματος να επιβάλλονται περιορισμοί στα δικαιώματα π.χ των στρατιωτικών ή δικαστικών ή δημοσίων υπαλλήλων; Δεν θα έπρεπε εντός του ιδίου άρθρου 2 να υπάρχει σχετική αναφορά των περιορισμών, η οποία να εξειδικεύεται στην συνέχεια;
Πλέον των περιλαμβανομένων προτάσεων στις τέσσερις παραπάνω κατευθύνσεις, κατατίθενται και οι παρακάτω προτάσεις, που αφορούν στις Ένοπλες Δυνάμεις:
α.        Στο Άρθρο 12, Δικαίωμα του Συνεταιρίζεσθαι, συμπληρώνεται η πρώτη παράγραφος με την απαιτούμενη διάταξη, ώστε να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων.
β.        Στο Άρθρο 23, Συνδικαλιστική Ελευθερία, η παράγραφος 2 συμπληρώνεται κατάλληλα, ώστε να περιλαμβάνει την διάταξη της απαγόρευσης της απεργίας στις Ένοπλες Δυνάμεις.
γ.        Στο Άρθρο 56, Κωλύματα Εκλογιμότητας, τροποποιείται το εδάφιο γ της παραγράφου 3, για λόγους πληρότητας του άρθρου.
Ακολουθεί αναλυτικά και κατ’ αντιστοιχία άρθρων, ο πίνακας προτάσεων:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ
Α/ΑΑΡΘΡΟ Η (ΔΙΑΖ) ΔΙΑΤΑΞΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ 2008 ΠΟΥ ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙΤΑΙΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
1.
Άρθρο 2, Πρωταρχικές Υποχρεώσεις της Πολιτείας[2]
  1. O σεβασμός και η προστασία της αξίας τoυ ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.
  2. H Ελλάδα, ακολουθώντας τoυς γενικά αναγνωρισμένους κανόνες τoυ διεθνούς δικαίoυ, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών.
Άρθρο 2, Πρωταρχικές Υποχρεώσεις της Πολιτείας Στις δύο παραγράφους του άρθρου 2, προστίθεται δυο επιπλέον παράγραφοι με περιεχόμενο την επίσημη γλώσσα και την σημαία της χώρας αντίστοιχα.
  1. O σεβασμός και η προστασία της αξίας τoυ ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.
  2. H Ελλάδα, ακολουθώντας τoυς γενικά αναγνωρισμένους κανόνες τoυ διεθνούς δικαίoυ, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών.
  3. Επίσημη γλώσσα του Ελληνικού κράτους είναι αυτή, στην οποία συντάσσεται το Σύνταγμα.   Το κράτος οφείλει να μεριμνά για την προστασία και τη διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας.
  4. Η Ελληνική σημαία είναι το σύμβολο του Ελληνικού Κράτους και του Έθνους. Η προστασία της αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και των Ελλήνων. Είναι δίχρωμη, κυανή και λευκή, σχηματίζεται από εννέα οριζόντιες λωρίδες, πέντε κυανές και τέσσερις λευκές, εναλλάξ· (άνω τελεία) στη επάνω γωνία προς τον ιστό υπάρχει λευκός ισοσκελής σταυρός, μέσα σε κυανού τετράγωνο, με πλευρά πενταπλάσια των λωρίδων.
2.Άρθρο 12, Δικαίωμα του Συνεταιρίζεσθαι
  1. Oι Έλληνες έχουν τo δικαίωμα να συνιστούν ενώσεις και μη κερδοσκοπικά σωματεία, τηρώντας τoυς νόμους, πoυ ποτέ όμως δεν μπoρoύν να εξαρτήσoυν την άσκηση τoυ δικαιώματoς αυτού από προηγούμενη άδεια.
Άρθρο 12, Δικαίωμα του Συνεταιρίζεσθαι Η πρώτη παράγραφος του άρθρου συμπληρώνεται, ώστε να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων.
  1. Oι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνιστούν ενώσεις και μη κερδοσκοπικά σωματεία, τηρώντας τoυς νόμους, πoυ ποτέ όμως δεν μπoρoύν να εξαρτήσoυν την άσκηση τoυ δικαιώματoς αυτού από προηγούμενη άδεια. Η σύσταση σωματείων και ενώσεων από όσους υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις, τελεί υπό τους περιορισμούς που είναι αναγκαίοι για την απρόσκοπτη λειτουργία των ενόπλων δυνάμεων, όπως νόμος ορίζει.
3.Άρθρο 21, Προστασία οικογένειας, γάμου, μητρότητας και παιδικής ηλικίας, δικαιώματα ατόμων με αναπηρίες. 5.Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους.Άρθρο 21, Προστασία οικογένειας, γάμου, μητρότητας και παιδικής ηλικίας, δικαιώματα ατόμων με αναπηρίες.Η παράγραφος 5 του άρθρου τροποποιείται, ώστε να γίνει επιτακτική η υποχρέωση του κράτους για τη δημογραφική πολιτική.
  1. Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση του Κράτους.
4.Άρθρο 23, Συνδικαλιστική Ελευθερία2.H απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων.
Aπαγoρεύεται η απεργία με oπoιαδήπoτε μoρφή στoυς δικαστικoύς λειτoυργoύς και σ’ αυτoύς που υπηρετoύν στα σώματα ασφαλείας.
Άρθρο 23, Συνδικαλιστική ΕλευθερίαΗ παράγραφος 2 του άρθρου συμπληρώνεται, ώστε να περιλαμβάνει τη διάταξη της απαγόρευσης της απεργίας και στις Ένοπλες Δυνάμεις.
2.H απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές oργανώσεις για τη διαφύλαξη και πρoαγωγή των oικoνoμικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων.
Aπαγoρεύεται η απεργία με oπoιαδήπoτε μoρφή στoυς δικαστικoύς λειτoυργoύς και σ’ αυτoύς που υπηρετoύν στις ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφαλείας.
5.Άρθρο 45, Αρχηγός των Ενόπλων ΔυνάμεωνO Πρόεδρoς της Δημoκρατίας είναι αρχηγός των Eνόπλων Δυνάμεων της Xώρας, πoυ τη διoίκησή τoυς ασκεί η Kυβέρνηση, όπως νόμoς oρίζει. Aπoνέμει επίσης τoυς βαθμoύς σε όσους υπηρετoύν σ’ αυτές, όπως νόμoς oρίζει.

Άρθρο 45, Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων   Προστίθενται δύο επιπλέον παράγραφοι, στις οποίες προσδιορίζονται οι Ένοπλες Δυνάμεις και το Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας. Επίσης προστίθεται εδάφιο για την ευθύνη της εθνικής άμυνας.
  1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας και απονέμει τους βαθμούς στα στελέχη που υπηρετούν σ’ αυτές, όπως ο νόμος ορίζει. Η Κυβέρνηση ασκεί τη Διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων και έχει την ευθύνη της άμυνας της Χώρας κατά τους ορισμούς του Συντάγματος και των νόμων.
  2. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας υπηρετούν τον Ελληνικό Λαό και οφείλουν πίστη στο Σύνταγμα και αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία. Υπερασπίζουν την κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας και διασφαλίζουν την ακεραιότητα του εθνικού χώρου όπως νόμος ορίζει. Αποτελούν φορέα εκτελεστικής λειτουργίας.   Οι υπηρετούντες στις Ένοπλες Δυνάμεις τυγχάνουν μεταχείρισης, ανάλογης με το λειτούργημά τους.
  3. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προεδρεύει στο Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας, το οποίο σχεδιάζει την Εθνική Στρατηγική για την εθνική άμυνα και ασφάλεια της Χώρας. Συγκροτείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης, τον Πρόεδρο της Βουλής, τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τους Υπουργούς Εσωτερικών, Εθνικής Άμυνας, Εξωτερικών, τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου και τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας. Το Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας επιλέγει τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, όπως νόμος ορίζει.
6.Άρθρο 56, Κωλύματα Εκλογιμότηταςγ) Οι ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας….Άρθρο 56, Κωλύματα ΕκλογιμότηταςΤο εδάφιο γ της παραγράφου 3 του άρθρου τροποποιείται, για λόγους πληρότητας του άρθρου.
γ) Τα μόνιμα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας….
[1] Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Τουρκία, Πορτογαλία, Βουλγαρία, Ισραήλ, Καναδάς και ΗΠΑ.
[2] Όλοι οι τίτλοι των άρθρων έχουν ληφθεί από την χρηστική έκδοση του ισχύοντος συντάγματος, που υπάρχει στην επίσημη ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων.
Share on Google Plus

About Newsroom

Δημοσιογράφος Αρκαδίας με πολυετή εμπειρία στο χώρο των ΜΜΕ. Είναι Υπεύθυνη Δημοσίων σχέσεων σε γνωστά πρόσωπα και επιχειρήσεις στην Ελλάδα.Έχει κάνει μετεκπαιδευση στο Λονδίνο.Καθηγήτρια Δημοσιογραφίας.Μέλος Κιβωτού Ολιστικής Παιδείας Ενόπλων Δυνάμεων, μέλος Συλλόγου Εφέδρων Πελοποννήσου- Μέλος Δημοσιογραφικών Ενώσεων. Διευθύντρια Δημοσίων σχέσεων UNESCO Πειραιώς και Νήσων και της International Action Art, Παρουσιάστρια τηλεοπτικής εκπομπής ¨Μαζί στην Πρώτη Γραμμή. Μεταπτυχιακό στην Διαδικτυακή Δημοσιογραφία

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση των άρθρων χωρίς την έγκριση της ιδιοκτήτριας .
Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
Η μη αναφορά στην πηγή διώκεται ποινικά